AL MUSNID ALHABIB UMAR BIN HAFIDZ menuturkan : Qur'an tidak diturunkan untuk ditujukan kepada manusia dengan sia-sia. Tangisan Nabi Muhammad di tengah malam untuk ummat, bukanlah untuk hal yang sia-sia. Beliau mengajak kita dan memberikan penjelasan dan juga berdo'a kepada Allah Ta’ala untuk kita dan memberikan syafaat. Itulah yang Beliau lakukan siang dan malam. Menyebarkan dakwahnya mengajak manusia kepada Allah. Mengangkat do’anya kepada Allah Ta’ala agar Allah menyayangi ummat ini. Berapa banyak kita mau mengukur tangisan yang keluar dari mata Nabi Muhammad?!.
Sungguh setiap tetes dari air mata Rasulullah berharga. Sungguh setiap tetesnya teramat agung. Apakah kita ingin berlagak melupakan tangisan dan tetesan air mata Beliau yang panjang?. Semuanya itu agar umatnya menjadi istiqamah. Semuanya agar pengikutnya tidak tertipu dengan kesesatan. Semuanya agar kita saling tolong menolong membantu dalam ketakwaan baik kaum laki-laki maupun wanita.
Apakah kita melupakan bagaimana dahulu dengan tangisan beliau dan beliau juga merasakan lapar yang panjang. Lupakah kita bagaimana Nabi Muhammad menginjak duri-duri yang sengaja diletakkan untuk menjebak beliau? Berapa banyak lobang digali agar Rasulullah terperosok di dalam lobang tersebut? Lupakah kita ketika Nabi Muhammad di hadapan Ka’bah saat tatkala beliau bersujud ditaruh kotoran hewan dan juga isi perut binatang tatkala beliau sujud ditaruh di pundak dan di belakang Beliau ? Lupakah kita saat nabi Muhammad keluar menuju kota Thaif dan beliau dilempari dengan batu, ketika beliau berhijrah menuju Madinah perjalanan yang penuh perjuangan saat menuju Madinah?
Pernahkan kita pada suatu malam tidur di dalam gua tanpa alas pun dan tanpa persiapan? Tahukah kalau Nabi Muhammad bermalam tiga malam di dalam gua itu? Beliau berkasurkan batu dan berbantalkan batu. Beliau bersabar berjuang. Beliau bersungguh-sungguh dan berjihad. Berapa banyak dalam perjalanannya beliau terkena panasnya cahaya matahari. Berapa banyak rasa lapar yang dialami dan haus yang dialami olehnya. Hingga setelah 14 hari barulah beliau sampai ke Madinah Almunawwarah.
Di situlah sambutan penerimaan terhadap Rasulullah diberikan. Kaum mukminin bergembira menyambut Nabi Muhammad. Mereka mengumandangkan kalimat THOLA’AL BADRU ‘ALAINA MIN TSANIYATIL WADAA’I. Telah terbit purnama kepada kita dari bukit perpisahan. Apabila saat itu Rasulullah terbit kepada penghuni Madinah dengan jasad dan badan beliau, saat ini Rasulullah terbit di antara kita dengan membawa syariatnya.
Jangan sekali-kali kita melupakan Nabi Muhammad Al Musthafa dan perjuangan Beliau. Hadapilah dan perlakukan Rasulullah dengan hal-hal yang pantas dengan kecintaan dan kerinduan, dengan peneladanan dan melazimkan ajaran Beliau dan mengikuti petunjuk Beliau. Apabila hati seorang mukmin dapat menampung sesuatu yang tidak dapat ditampung oleh langit dan bumi maka bagaimana halnya dengan hati Nabi Muhammad SAW.
No comments:
Post a Comment